«Τὸν νυμφῶνά σου βλέπω…»
(ΜΕΤΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ)
Τοῦ
μακαριστοῦ
Ἀρχιμ.
Ἐπιφανίου Ἰ. Θεοδωροπούλου*
Ἐξαποστειλάριον
Ἦχος γ΄. Αὐτόμελον.
Τὸν
νυμφῶνά σου βλέπω, Σωτήρ μου κεκοσμημένον, καὶ ἔνδυμα οὐκ ἔχω, ἵνα εἰσέλθω ἐν
αὐτῷ, λάμπρυνόν μου τὴν στολὴν τῆς ψυχῆς, Φωτοδότα, καὶ σῶσόν με.
Ἑρμηνεία:
Τὴν αἴθουσα τῶν γάμων Σου,
Σωτήρ μου, τὴν βλέπω στολισμένη καὶ ἕτοιμη νὰ δεχθεῖ τοὺς καλεσμένους· ἀλλ’ ἐγὼ
(ἀλλοίμονο!) δὲν ἔχω κατάλληλη ἐνδυμασία γιὰ νὰ εἰσέλθω σὲ αὐτή. Κύριε, Σὺ ποὺ
χορηγεῖς τὸ φῶς (τὸ λαμπρότατο καὶ καθαρώτατο αὐτὸ στοιχεῖο), κάμε λαμπρὴ καὶ
φωτεινὴ τὴν στολὴ τῆς ψυχῆς μου (καθαρίζοντας αὐτὴν ἀπὸ τὶς κηλῖδες τῆς
ἁμαρτίας) καὶ σῶσέ με.
* Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΣ μετὰ ἑρμηνείας», Ε΄ ἔκδοση
τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Ἀθῆναι 1988, σελ. 94, 95. (Μικρὲς
φραστικὲς παρεμβάσεις καὶ ἐπιμέλεια, ὑπὸ ἱερομ. Ν.)