Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀγγελικὸς ἄρτος…
Ἀπὸ τὸν βίο τοῦ ὁσίου Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ*
…Στοὺς
ὤμους του ἔφερε δισάκι, ὅπου ἀπαραιτήτως εἶχε τὸ ἅγιο Εὐαγγέλιο ποὺ τοῦ ὑπενθύμιζε
ὅτι πρέπει νὰ βαστάζει τὸν σωτήριο χρηστὸ
ζυγὸ καὶ τὸ ἐλαφρὸ φορτίο (Ματθ. ια΄
30) τοῦ Χριστοῦ…
Γι᾿ αὐτὸν τὸ σημαντικώτερο βιβλίο ἦταν τὸ ἅγιο Εὐαγγέλιο τὸ ὁποῖο ποτὲ δὲν ἀποχωριζόταν… Στὴν ἔρημο ἔβαλε διαρκῆ κανόνα στὸν ἑαυτό του νὰ μελετᾶ καθημερινὰ καὶ νὰ ἑρμηνεύει μερικὲς περικοπὲς ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὸν Ἀπόστολο.
«Τὴν
ψυχὴ πρέπει νὰ τὴν ἐφοδιάζωμε μὲ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἔλεγε ἀργότερα, διότι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀγγελικὸς
ἄρτος, μὲ τὸν ὁποῖο τρέφονται οἱ ψυχὲς ποὺ πεινοῦν τὸν Θεό. Πάνω ἀπὸ ὅλα πρέπει
νὰ μελετᾶ κανεὶς τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ τοὺς Ψαλμούς. Ἀπὸ τὴν ἀνάγνωση τῆς Ἁγίας
Γραφῆς φωτίζεται ἡ διάνοια καὶ ὑφίσταται θείαν ἀλλοίωση. Πρέπει νὰ καταρτίσωμε
τὸν ἑαυτό μας ἔτσι ὥστε κυριολεκτικὰ νὰ κολυμβᾶ στὸν νόμο τοῦ Κυρίου, μὲ τὴν
καθοδήγηση τοῦ ὁποίου πρέπει νὰ ρυθμίζωμε ὅλη μας τὴν ζωή. Εἶναι ὠφελιμώτατο νὰ
μελετᾶ κανεὶς τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ἐμβαθύνει σὲ ὅλη τὴν Βίβλο. Γιὰ μία
τέτοια προσπάθεια, συνδυασμένη καὶ μὲ τὰ ἄλλα καλὰ ἔργα, ὁ Κύριος, κατὰ τὸ μέγα
Του ἔλεος, δὲν θὰ ἐγκαταλείψει τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ θὰ τοῦ δώσει τὸ χάρισμα τῆς
κατανοήσεως τῶν γραφῶν».
Καὶ ὁ ὅσιος ἀπὸ τὴν ἀκατάπαυστη ἐξάσκηση
στὴν ἀνάγνωση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ ἀπόκτησε αὐτὸ τὸ χάρισμα τῆς κατανοήσεως καὶ
παράλληλα τὴν εἰρήνη τῆς ψυχῆς καὶ τὸ ὑψηλὸ χάρισμα τῆς καρδιακῆς κατανύξεως.
Στὴν Ἁγία Γραφὴ δὲν ζητοῦσε μόνο τὴν ἀλήθεια, ἀλλὰ καὶ τὴν θερμότητα τοῦ
πνεύματος καὶ συχνά, ὅταν διάβαζε τὰ ἱερὰ βιβλία, ἔτρεχαν ἀπὸ τὰ μάτια του
δάκρυα κατανύξεως. Ἀπὸ τὰ δάκρυα αὐτά, ὅπως ὁμολογοῦσε ὁ ἴδιος, θερμαίνεται ὁ
ἄνθρωπος καὶ ἀξιώνεται πνευματικῶν δωρεῶν, οἱ ὁποῖες γλυκαίνουν τὸν νοῦ καὶ τὴν
καρδιά.
* Ἀρχιμ. (Ὁσίου) Ἰουστίνου Πόποβιτς, «ΟΣΙΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ, ΒΙΟΣ», ἐκδόσεις “ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ
ΠΑΝΑΓΙΑΣ’’, Θεσσαλονίκη 2001, σελ. 21-24.)