«Σὲ τὸν τῆς Παρθένου Υἱόν…»
(ΜΕΤΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ)
Τοῦ
μακαριστοῦ
Ἀρχιμ.
Ἐπιφανίου Ἰ. Θεοδωροπούλου*
Στιχηρὸ Ἰδιόμελο Αἴνων.
Ἦχος α΄.
Σὲ
τὸν τῆς Παρθένου Υἱόν, πόρνη ἐπιγνοῦσα Θεὸν ἔλεγεν, ἐν κλαυθμῷ δυσωποῦσα, ὡς
δακρύων ἄξια πράξασα. Διάλυσον τὸ χρέος, ὡς κἀγὼ τοὺς πλοκάμους· ἀγάπησον
φιλοῦσαν, τὴν δικαίως μισουμένην, καὶ πλησίον τελωνῶν σε κηρύξω, Εὐεργέτα
φιλάνθρωπε.
Ἑρμηνεία:
Μία πόρνη γυναῖκα, ἀφοῦ
αἰσθάνθηκε βαθιὰ ὅτι Σύ, Χριστέ, ὁ Υἱὸς τῆς Παρθένου, εἶσαι Θεός, (Σὲ πλησίασε
καὶ) κλαίουσα, διότι τὰ ἔργα της ἦσαν ἀξιοθρήνητα, Σὲ ἱκέτευε καὶ Σοῦ ἔλεγε:
Διάλυσε τὸ χρέος τῶν ἁμαρτιῶν μου (μὲ τὴν συγγνώμη Σου), ὅπως καὶ ἐγὼ διέλυσα τὶς
πλεξίδες τῆς κεφαλῆς μου (γιὰ νὰ σπογγίσω τὸ μύρο ποὺ Σοῦ ἔρριξα)· δεῖξε ἀγάπη
σὲ αὐτὴν ποὺ (γονυπετὴς ἐνώπιόν Σου), Σοῦ προσφέρει ὅλη τὴν ἀγάπη της, σὲ αὐτὴν
ποὺ δικαίως (διότι εἶναι μία πόρνη), τὴν μισοῦν καὶ τὴν ἀποστρέφονται οἱ
ἄνθρωποι· (κάμε Σὺ αὐτὰ σὲ μένα) καὶ ἐγὼ (σὲ ἀνταπόδοση) θὰ Σὲ κηρύξω ἐνώπιον τῶν
τελωνῶν (δηλαδὴ ἐνώπιον τῶν πλέον ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων), ὡς Σωτῆρα, ὦ εὐεργέτα καὶ
φιλάνθρωπε Κύριε.
* Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΣ μετὰ ἑρμηνείας», Ε΄ ἔκδοση τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Ἀθῆναι 1988, σελ. 158-159. (Μικρὲς φραστικὲς παρεμβάσεις καὶ ἐπιμέλεια, ὑπὸ ἱερομ. Ν.)