Νὰ εἶσαι ἐντελῶς ἐλεύθερος ἀπὸ τὴν λύπη καὶ τὴν ἀγωνία…
Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης*
Κατὰ τὴν θεία λατρεία, κατὰ τὴν τέλεση
ὅλων τῶν Μυστηρίων καὶ τῶν Ἀκολουθιῶν, ἔχε ἐμπιστοσύνη στὴν δύναμη τῆς
Ἐκκλησίας, ὅπως τὸ μικρὸ παιδὶ ἔχει ἐμπιστοσύνη στοὺς γονεῖς του.
Θυμήσου, ὅτι
οἱ μεγάλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, σὰν θεόπνευστοι φωστῆρες, κινούμενοι ἀπὸ τὸ Ἅγιο
Πνεῦμα, σὲ ὁδηγοῦν στὶς τρίβους τῆς σωτηρίας.
Νὰ μετέχεις λοιπὸν στὴν θεία λατρεία μὲ ἁπλῆ καρδιά, μὲ ἐμπιστοσύνη μικροῦ παιδιοῦ.
Νὰ ἐναποθέτεις
ὅλη σου τὴν φροντίδα στὸν Κύριο καὶ νὰ
εἶσαι ἐντελῶς ἐλεύθερος ἀπὸ τὴν λύπη καὶ τὴν ἀγωνία.
«Μὴ μεριμνήσητε πῶς ἢ τί λαλήσετε· δοθήσεται
γὰρ ὑμῖν ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ τί λαλήσετε» (Ματθ.
ι΄ 19).
Πῶς συμβαίνει
τώρα αὐτό; «Οὐ γὰρ ὑμεῖς ἐστε οἱ λαλοῦντες,
ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα τοῦ Πατρὸς ὑμῶν τὸ λαλοῦν ἐν ὑμῖν» (στίχ. 20).
Ὁ Κύριος μᾶς
ἔχει βγάλει, καιρὸ τώρα, ἀπ’ αὐτὴ τὴν φροντίδα, ἀπ’ αὐτὴ τὴν ἀμηχανία,
ἐμπνέοντας τοὺς Ἁγίους Πατέρες μας μὲ τὸν Παράκλητο νὰ συντάξουν τοὺς ὕμνους
καὶ τὶς εὐχὲς τῆς λατρείας, γιὰ κάθε περίσταση τῆς ζωῆς.
Μονάχα ὁ
νοητὸς ἐχθρὸς μᾶς κινεῖ σὲ ταραχή. Ἀλλὰ δὲν
μπορεῖ νὰ μᾶς ἀναστατώσει, ἂν εἴμαστε στερεωμένοι στὴν πέτρα τῆς πίστεως.
Ἂν δὲν
εἴμαστε στερεοὶ στὴν πίστη, ἂν εἴμαστε προσκολλημένοι στὰ ἐπίγεια ἀγαθά, ἂν ἔχουμε
ὑπερηφάνεια, τότε, ἀκόμη καὶ κατὰ τὴν πιὸ ἁγία, τὴν πιὸ φρικτὴ στιγμὴ τῆς
λατρείας, κατὰ τὴν τέλεση δηλαδὴ καὶ τὴν κοινωνία τῶν ζωοποιῶν τοῦ Χριστοῦ Μυστηρίων,
ὁ ἐχθρὸς πασχίζει νὰ μᾶς συνταράξει.
* Ἀπὸ τὸ θαυμάσιο βιβλίο «Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μου», (111) σελ. 64, 65.