Ἡ ἁγία μάρτυς Ἑλικωνίς

Ἡ ἁγία μάρτυς Ἑλικωνίς

Ἑορτάζει τὴν κη΄ (28η) Μαΐου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ἑλικωνὶς τμηθεῖσα τὴν κάραν ξίφει,

Οὐχ Ἑλικῶνα, ἀλλ’ Ἐδὲμ τρυφὴν ἔχει.

   Ἡ ἁγία Ἑλικωνὶς ἦταν κατὰ τοὺς χρόνους Γορδιανοῦ καὶ Φιλίππου τῶν βασιλέων, ἐν ἔτει σλη΄ (238), καταγόμενη ἀπ’ τὴν Θεσσαλονίκη· ἀφοῦ πιάσθηκε ὡς Χριστιανὴ τὴν ἔφεραν πρὸς τὸν Δοῦκα τῆς Κορίνθου, ὀνόματι Περίνιον, κ’ ἐπειδὴ δὲν πείσθηκε νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, ἀλλὰ κήρυξε τὸν Χριστὸ Θεὸ ἀληθινό, πρῶτα μὲν ἔδεσαν τὰ πόδια της μὲ τὸ λουρὶ τοῦ ζυγοῦ τῶν βοδιῶν καὶ τὴν ἔριξαν κατὰ γῆς, ἔπειτα ἀφοῦ ἀνακάτεψαν μόλυβδο καὶ ἄσφαλτο καὶ πίσσα ἔβαλαν τὴν Ἁγία σ’ αὐτά· ἐξῆλθε ὅμως ἔξω χωρὶς νὰ βλαφτεῖ.

   Μετὰ ταῦτα ξύρισαν τὴν κεφαλή της γιὰ καταισχύνη κ’ ἔβαλαν φωτιὰ σ’ ὅλο τὸ σῶμα της· ὕστερα μπῆκε ἡ Ἁγία στὸν ναὸ τῶν εἰδώλων καὶ διὰ προσευχῆς της γκρέμισε στὴν γῆ τὸ εἴδωλο τῆς Ἀθηνᾶς καὶ τοῦ Διὸς καὶ τοῦ Ἀσκληπιοῦ, καὶ γιὰ τὴν αἰτία αὐτὴ ἔκοψαν τοὺς μαστούς της. Ἀφοῦ δὲ ἔγινε διάδοχος τοῦ Περινίου ὁ Ἀνθύπατος Ἰουστῖνος, ὁδηγήθηκε ἡ Ἁγία καὶ πρὸς αὐτὸν καὶ μή πεισθεῖσα νὰ προσφέρει σπονδὲς καὶ θυσία στὰ εἴδωλα βάλθηκε σὲ ἀναμμένη κάμινο· ἐπειδὴ ὅμως ἡ φλόγα δὲν ἄγγιξε τὴν Ἁγία τελείως, τὴν ἅπλωσαν πάνω σὲ χάλκινο καὶ πυρωμένο κρεββάτι· καὶ φανερωθέντες στὴν Ἁγία οἱ ἀρχάγγελοι Μιχαὴλ καὶ Γαβριὴλ ἔγιαναν τὶς σάρκες της, οἱ ὁποῖες εἶχαν διαλυθεῖ κ’ ἔτρεχαν κατὰ γῆς.

   Κ’ ἔτσι, ἀφοῦ φυλάχθηκε ἀβλαβὴς ἀπ’ τὴν βάσανο αὐτή, ρίχτηκε στὰ θηρία γιὰ νὰ τὴν φᾶνε· τὰ θηρία ὅμως, τὴν μὲν Ἁγία οὔτε ἄγγιξαν τελείως, ἀπὸ δὲ τοὺς ὑπηρέτες τοῦ Ἀνθύπατου θανάτωσαν ἑκατὸν εἴκοσι! Γιὰ τοῦτο λοιπόν, ἔλαβε ἡ Ἁγία τὴν ἀπόφαση τοῦ θανάτου, καὶ ἀποκεφαλισθεῖσα ἡ μακαρία ἀνέβηκε στεφανηφόρος εἰς τὰ οὐράνια.

Ταῖς Αὐτῆς ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 5ος, σελ. 141, 142. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).