ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ (τῶν Ἁγίων)

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

 ΚΥΡΙΑΚΗΣ (τῶν Ἁγίων)

(Πράξ. κς΄ 1, 12 – 20)

   «Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, Ἀγρίππας ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν Παῦλον ἔφη· ἐπιτρέπεταί σοι ὑπὲρ σεαυτοῦ λέγειν. τότε ὁ Παῦλος ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἀπελογεῖτο·

   Ἐν οἷς καὶ πορευόμενος εἰς τὴν Δαμασκὸν μετ᾿ ἐξουσίας καὶ ἐπιτροπῆς τῆς παρὰ τῶν ἀρχιερέων,

   ἡμέρας μέσης κατὰ τὴν ὁδὸν εἶδον, βασιλεῦ, οὐρανόθεν ὑπὲρ τὴν λαμπρότητα τοῦ ἡλίου περιλάμψαν με φῶς καὶ τοὺς σὺν ἐμοὶ πορευομένους·

   πάντων δὲ καταπεσόντων ἡμῶν εἰς τὴν γῆν ἤκουσα φωνὴν λαλοῦσαν πρός με καὶ λέγουσαν τῇ ἑβραΐδι διαλέκτῳ· Σαοὺλ Σαούλ, τί με διώκεις; σκληρόν σοι πρὸς κέντρα λακτίζειν.

   ἐγὼ δὲ εἶπον· τίς εἶ, Κύριε; ὁ δὲ εἶπεν· ἐγώ εἰμι Ἰησοῦς ὃν σὺ διώκεις.

   ἀλλὰ ἀνάστηθι καὶ στῆθι ἐπὶ τοὺς πόδας σου· εἰς τοῦτο γὰρ ὤφθην σοι, προχειρίσασθαί σε ὑπηρέτην καὶ μάρτυρα ὧν τε εἶδες ὧν τε ὀφθήσομαί σοι,

   ἐξαιρούμενός σε ἐκ τοῦ λαοῦ καὶ τῶν ἐθνῶν, εἰς οὓς ἐγώ σε ἀποστέλλω

   ἀνοῖξαι ὀφθαλμοὺς αὐτῶν, τοῦ ἐπιστρέψαι ἀπὸ σκότους εἰς φῶς καὶ τῆς ἐξουσίας τοῦ σατανᾶ ἐπὶ τὸν Θεόν, τοῦ λαβεῖν αὐτοὺς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ κλῆρον ἐν τοῖς ἡγιασμένοις πίστει τῇ εἰς ἐμέ.

   Ὅθεν, βασιλεῦ Ἀγρίππα, οὐκ ἐγενόμην ἀπειθὴς τῇ οὐρανίῳ ὀπτασίᾳ,

   ἀλλὰ τοῖς ἐν Δαμασκῷ πρῶτον καὶ Ἱερολύμοις, εἰς πᾶσάν τε τὴν χώραν τῆς Ἰουδαίας καὶ τοῖς ἔθνεσιν ἀπαγγέλλω μετανοεῖν καὶ ἐπιστρέφειν ἐπὶ τὸν Θεόν, ἄξια τῆς μετανοίας ἔργα πράσσοντας.»

   Τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες, Ἀγρίππας ὁ βασιλεὺς εἶπε πρὸς τὸν Παῦλο: Σοῦ ἐπιτρέπεται νὰ μιλήσεις ὑπὲρ τοῦ ἑαυτοῦ σου. Τότε ὁ Παῦλος, ἀφοῦ ἅπλωσε τὸ χέρι, ἄρχισε τὴν ἀπολογία του.

   Ἀκριβῶς ἐπάνω στὸ ἔργο μου αὐτὸ πήγαινα στὴν Δαμασκό, γιὰ νὰ καταδιώξω κ’ ἐκεῖ τοὺς Χριστιανοὺς μ’ ἐξουσία κ’ ἔγκριση, ποὖχα λάβει ἀπ’ τοὺς ἀρχιερεῖς.

   Κατὰ τὸ μεσημέρι, καθὼς προχωροῦσα στὸν δρόμο, εἶδα, βασιλεῦ Ἀγρίππα, νὰ λάμπει γύρω ἀπὸ μὲνα κι ἀπό ’κείνους, ποὺ πήγαιναν μαζί μου, ἕνα φῶς ἀπ’ τὸν οὐρανὸ ἐντονώτερο ἀπὸ τὴν λαμπρότητα τοῦ ἥλιου.

   Κ’ ἐνῶ ὅλοι πέσαμε κάτω στὴν γῆ, διότι δὲν ἀντέχαμε στὴν καταπληκτικὴ αὐτὴ λάμψη, ἄκουσα μιὰ φωνὴ νὰ μοῦ μιλεῖ καὶ νὰ λέει στὴν ἑβραϊκὴ γλῶσσα: Σαούλ, Σαούλ, γιατὶ μὲ καταδιώκεις; Εἶναι σκληρὸ γιὰ σένα νὰ κλωτσᾶς στὰ καρφιά.

   Ἐγὼ δὲ εἶπα: Ποιός εἶσαι, Κύριε; Κ’ ἐκεῖνος εἶπε: Ἐγὼ εἶμαι ὁ Ἰησοῦς, τὸν ὁποῖο σὺ καταδιώκεις.

   Ἀλλὰ σήκω καὶ στάσου ὀρθὸς στὰ πόδια σου· γιὰ τοῦτο παρουσιάσθηκα σ’ ἐσένα, νὰ σὲ ἀναδείξω ὑπηρέτη καὶ κήρυκα αὐτῶν ποὺ εἶδες κ’ ἐκείνων τὰ ὁποῖα στὸ μέλλον θὰ σοῦ ἀποκαλύψω.

   Ἐγὼ θὰ σὲ σώζω ἀπ’ τοὺς κινδύνους, ποὺ θὰ διατρέξεις ἐκ μέρους τοῦ Ἰουδαϊκοῦ λαοῦ καὶ ἐκ μέρους τῶν ἐθνῶν, στὰ ὁποῖα ἐγὼ σὲ στέλνω.

   Καὶ σὲ στέλνω ν’ ἀνοίξεις τὰ μάτια τῆς ψυχῆς τους, γιὰ νὰ πιστέψουν κ’ ἐπιστρέψουν ἀπ’ τὸ σκότος στὸ φῶς κι ἀπ’ τὴν ἐξουσία τοῦ σατανᾶ στὸν Θεό, καὶ νὰ πάρουν διὰ τῆς πίστεώς τους σ’ ἐμένα ἄφεση ἁμαρτιῶν καὶ κληρονομία μαζὶ μ’ ἐκείνους, ποὺ ἔχουν ἁγιασθεῖ.

   Ἔτσι λοιπόν, βασιλεῦ Ἀγρίππα, δὲν ἔγινα ἀνυπάκουος στὸ οὐράνιο αὐτὸ ὅραμα.

   Ἀλλὰ πρῶτα σ’ αὐτοὺς ποὺ κατοικοῦσαν στὴν Δαμασκὸ καὶ στὰ Ἱεροσόλυμα, ἔπειτα δὲ σ’ ὅλη τὴν περιοχὴ τῆς Ἰουδαίας καὶ στὰ ἔθνη, κήρυττα καὶ κηρύττω ματάνοια κ’ ἐπιστροφὴ στὸν Θεὸ καὶ νὰ πράττουν ἔργα ἄξια τῆς μετανοίας τους.