ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
ΚΥΡΙΑΚΗΣ τῶν ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
(Πράξ. κ΄ 16 – 18, 28 – 36)
«Ἐν
ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἔκρινεν ὁ Παῦλος παραπλεῦσαι τὴν
Ἔφεσον, ὅπως μὴ γένηται αὐτῷ χρονοτριβῆσαι ἐν τῇ Ἀσίᾳ· ἔσπευδε γάρ, εἰ δυνατὸν ἦν
αὐτῷ, τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς γενέσθαι εἰς Ἱεροσόλυμα.
Ἀπὸ δὲ τῆς Μιλήτου πέμψας εἰς Ἔφεσον μετεκαλέσατο
τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας.
ὡς δὲ παρεγένοντο πρὸς αὐτόν, εἶπεν αὐτοῖς·
προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ ἐν
ᾧ ὑμᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου
καὶ Θεοῦ, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος.
ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο, ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν
ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου·
καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν.
διὸ γρηγορεῖτε, μνημονεύοντες ὅτι τριετίαν νύκτα
καὶ ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετὰ δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον.
καὶ τὰ νῦν παρατίθεμαι ὑμᾶς, ἀδελφοί, τῷ Θεῷ
καὶ τῷ λόγῳ τῆς χάριτος αὐτοῦ τῷ δυναμένῳ ἐποικοδομῆσαι καὶ δοῦναι ὑμῖν
κληρονομίαν ἐν τοῖς ἡγιασμένοις πᾶσιν.
ἀργυρίου ἢ χρυσίου ἢ ἱματισμοῦ οὐδενὸς ἐπεθύμησα·
αὐτοὶ γινώσκετε ὅτι ταῖς χρείαις μου καὶ τοῖς
οὖσι μετ’ ἐμοῦ ὑπηρέτησαν αἱ χεῖρες αὗται.
πάντα ὑπέδειξα ὑμῖν ὅτι οὕτω κοπιῶντας δεῖ ἀντιλαμβάνεσθαι
τῶν ἀσθενούντων, μνημονεύειν τε τὸν λόγον τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, ὅτι αὐτὸς εἶπε· μακάριόν
ἐστι μᾶλλον διδόναι ἢ λαμβάνειν.
καὶ ταῦτα εἰπών, θεὶς τὰ γόνατα αὐτοῦ σὺν πᾶσιν
αὐτοῖς προσηύξατο.»
Τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες, ἀποφάσισε ὁ Παῦλος νὰ προσπεράσει μὲ τὸ πλοῖο
τὴν Ἔφεσο καὶ νὰ μὴ ἀποβιβασθεῖ σ’ αὐτή, γιὰ νὰ μὴ χρονοτριβήσει στὴν Ἀσία. Καὶ
τοῦτο, διότι βιαζόταν, ἐὰν θὰ τοῦ ἦταν δυνατόν, κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς
νὰ φθάσει στὰ Ἱεροσόλυμα.
Κι ἀπὸ τὴν Μίλητο ἔστειλε ἀνθρώπους στὴν Ἔφεσο
καὶ κάλεσε τοὺς πρεσβυτέρους τῆς Ἐκκλησίας.
Κι ὅταν ἦλθαν πρὸς αὐτόν, τοὺς εἶπε:
Προσέξτε λοιπὸν στὸν ἑαυτό σας, πῶς θὰ ζεῖτε.
Προσέξτε πῶς θὰ φέρεσθε καὶ τί θὰ διδάσκετε σ’ ὅλο τὸ πνευματικό σας ποίμνιο,
στὸ ὁποῖο τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο σᾶς ἔβαλε ἐπισκόπους, νὰ ποιμαίνετε τὴν Ἐκκλησία τοῦ
Κυρίου καὶ Θεοῦ, τὴν ὁποία αὐτὸς ὁ Κύριος ἀπέκτησε μὲ τὸ αἷμα του.
Διότι ἐγὼ γνωρίζω τοῦτο· ὅτι μετὰ τὴν ἔλευσή
μου αὐτὴ καὶ τὴν ἀναχώρηση θὰ εἰσέλθουν μεταξύ σας ψευδοδιδάσκαλοι κι αἱρετικοί,
σὰν ἄγριοι λύκοι, οἱ ὁποῖοι δὲν θὰ λογαριάζουν καθόλου τὰ λογικὰ πρόβατα τοῦ
Χριστοῦ, ἀλλὰ θὰ προσπαθοῦν νὰ τὰ παρασύρουν στὶς πλάνες τους καὶ νὰ τὰ
κατασπαράξουν ψυχικῶς.
Κι ἀπὸ σᾶς τοὺς ἴδιους θὰ ἐγερθοῦν ἐγωπαθεῖς
ἄνδρες ποὺ θὰ διδάσκουν διεστραμμένες καὶ ψευδεῖς διδασκαλίες, γιὰ ν’ ἀποσποῦν
τοὺς μαθητὲς ἀπ’ τὸν ὀρθὸ δρόμο τῆς σωτηρίας καὶ νὰ τοὺς παρασύρουν μὲ τὸ μέρος
τους ὡς δικούς τους ὀπαδούς.
Γι’ αὐτὸ πρέπει νὰ εἶσθε ἄγρυπνοι καὶ
προσεκτικοί, ἐνθυμούμενοι τὸ παράδειγμά μου, ὅτι ἐπὶ τρία ἔτη δὲν ἔπαψα νύκτα καὶ
ἡμέρα μὲ δάκρυα νὰ συμβουλεύω καὶ καθοδηγῶ τὸν καθένα σας.
Καὶ τώρα, ἀδελφοί, σᾶς ἐμπιστεύομαι στὰ
χέρια τοῦ Θεοῦ καὶ στὴν διδασκαλία τῆς χάριτος αὐτοῦ, ὁ ὁποῖος Θεὸς μόνος μπορεῖ
νὰ σᾶς οἰκοδομήσει στὴν κατὰ Χριστὸν ζωὴ καὶ νὰ σᾶς δώσει κληρονομία μεταξὺ ὅλων
ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἔχουν προχωρήσει στὸν ἁγιασμὸ διὰ τῆς χάριτος τοῦ Χριστοῦ.
Ἀργύριο ἢ χρυσὸ ἢ ἐνδύματα, τίποτ’ ἀπ’ αὐτὰ
δὲν ἐπεθύμησα.
Κ’ ἐσεῖς οἱ ἴδιοι γνωρίζετε ὅτι στὶς ἀνάγκες
μου καὶ στὶς ἀνάγκες ἐκείνων, ποὺ ἦσαν μαζί μου, ὑπηρέτησαν αὐτὰ τὰ χέρια.
Ὅλα, σᾶς τὰ ἔχω ὑποδείξει, ὅτι δηλαδὴ ἔτσι ἐργαζόμενοι
πνευματικῶς καὶ ὑλικῶς θὰ βοηθεῖτε καὶ θὰ στηρίζετε τοὺς ἀσθενεῖς στὴν πίστη ἀδελφούς.
Νὰ ἐνθυμεῖσθε τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, τοὺς ὁποίους αὐτὸς εἶπε: «Εἶναι περισσότερο μακάριο νὰ δίδει κανείς,
παρὰ νὰ λαμβάνει».
Κι ἀφοῦ εἶπε αὐτά, γονάτισε καὶ μαζὶ μὲ ὅλους
προσευχήθηκε.