Ὁ ὅσιος Ἀγάθων
Ἑορτάζει τὴν η΄
(8η) Ἰανουαρίου.
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*
Ὡς ἠγαθύνθη Ἀγάθων τὴν καρδίαν,
Εἰρηνικοῦ σοῦ καὶ μόνου μνησθεὶς τέλους.
Περὶ τοῦ ὁσίου τούτου Ἀγάθωνος γράφεται στὸ Γεροντικό, ὅτι ἀκούγοντας κάποιοι πὼς ἔχει μεγάλη διάκριση θέλησαν νὰ τὸν δοκιμάσουν ἐὰν ὀργίζεται· τοῦ εἶπαν λοιπόν· «Σὺ εἶσαι ὁ Ἀγάθων; Ἀκοῦμε ὅτι εἶσαι πόρνος καὶ ὑπερήφανος». Ὁ δὲ ὅσιος εἶπε· «Ναί, ἔτσι ἔχει ἡ ἀλήθεια». Τοῦ λένε πάλι· «Σὺ εἶσαι Ἀγάθων ὁ φλύαρος καὶ κατήγορος;». Ὁ ὅσιος ἀποκρίθηκε· «Ναί, ἐγὼ εἶμαι». Καὶ πάλι τοῦ λένε· «Σὺ εἶσαι Ἀγάθων ὁ αἱρετικός;». Ὁ ὅσιος ἀποκρίθηκε· «Δὲν εἶμαι αἱρετικός». Κ᾿ ἐκεῖνοι τὸν παρακάλεσαν λέγοντας· «Γιατί τὶς ἄλλες ὕβρεις τὶς δέχθηκες, καὶ τούτη δὲν τὴν βάσταξες;». Ἀποκρίθηκε ὁ γέροντας· «Ἐκεῖνες τὶς δέχθηκα, διότι εἶναι ὄφελος στὴν ψυχή μου, τὸ αἱρετικὸς ὅμως, εἶναι χωρισμὸς ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ γι᾿ αὐτὸ δὲν τὸ δέχθηκα». Οἱ δὲ ἀκούσαντες ἐθαύμασαν τὴν διάκρισή του!
Ὁ ὅσιος
αὐτὸς ἔφθασε στὴν τέλεια ἀγάπη καὶ διὰ τοῦτο εἶπε τὸ ἀξιομνημόνευτο ἐκεῖνο
λόγιο· «Ἤθελα νὰ βρῶ ἕνα λωβὸν (λεπρὸν) καί ᾿γὼ μὲν νὰ λάβω τὸ λωβὸ σῶμά
του, σ᾿ αὐτὸν δὲ νὰ δώσω τὸ δικό μου τὸ ὑγιές».
Ὁ ὅσιος
αὐτὸς βρῆκε στὴν ἀγορὰ ριγμένο ἕνα ξένο ἀσθενῆ κι ἀπεριποίητον. Νοίκιασε,
λοιπόν, οἰκία κ᾿ ἔμεινε μὲ τὸν ἀσθενῆ ἕξι μῆνες, ἕως ὅτου ἔγινε ὑγιής.
Ρωτήθηκε ὁ
ὅσιος Ἀγάθων ἀπὸ κάποιον ποὔθελε νὰ κατοικήσει μαζὶ μὲ ἀδελφούς, τὶ νὰ
προσέξει· καὶ ἀποκρίθηκε· «Ὅπως συμπεριφέρθηκες τὴν πρώτη μέρα, ποὺ πῆγες νὰ
κατοικήσεις μαζί τους, ἔτσι φύλαξε τὴν ξενιτεία σου ὅλες τὶς ἡμέρες τῆς ζωῆς
σου, γιὰ νὰ μὴν ἀποκτήσεις παρρησία
μ᾿ αὐτούς. Διότι ἡ παρρησία μοιάζει μὲ
καύσωνα μεγάλον, ποὺ ὅταν γίνει, οἱ πάντες φεύγουν ἀπὸ μπροστά του καὶ
διαφθείρει τὸν καρπὸ τῶν δένδρων». Τὸν ρώτησε ὁ Ἀββᾶς Μακάριος· «τόσο
κακὴ εἶναι ἡ παρρησία;». Ἀποκρίθηκε ὁ
Ἀγάθων· «Δὲν ὑπάρχει ἄλλο πάθος χαλεπώτερο (φοβερώτερο) τῆς
παρρησίας, διότι εἶναι ἡ γεννήτρια ὅλων τῶν παθῶν»!
Ταῖς Αὐτοῦ
ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.
* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν»
τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 3ος, σελ. 49,50. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).