Εἶπε Γέρων…
Ὅταν
σ᾿ ἐπισκέπτεται κάποιος Ἀδελφός, διῶξε τὸ (κατὰ Θεὸν) πένθος ἀπὸ τὸ πρόσωπό
σου, συμβουλεύει ἕνας ἀπὸ τοὺς Γέροντες, καὶ κρῦψε το στὴν καρδιά σου ἕως ὅτου
φύγει. Μετὰ φέρε το πάλι, γιατί, ὅταν σὲ βλέπουν μ᾿ αὐτὸ οἱ δαίμονες, φοβοῦνται
νὰ σὲ πλησιάσουν.
Ὁ
σοφώτατος ἀββᾶς Ἀγάθων λέγει:
— Ὅταν ἀντιληφθῶ πὼς ἕνα πρόσωπο, καὶ τὸ πιὸ ἀγαπητό μου ἀκόμη, γίνεται ἀφορμὴ ν᾿ ἀποκτήσω κάποιο ἐλάττωμα, κόβω ἀμέσως κάθε δεσμὸ μαζί του.
Ὁ
ἄνθρωπος ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τὸν Θεό, ὅπως ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τὸ νερὸ καὶ τὸ ὀξυγόνο.
Ἕνας
ἀπὸ τοὺς γέροντες εἶδε μιὰ μέρα δύο ἀδελφοὺς νὰ μεταφέρουν ἕνα λείψανο.
— Τοὺς νεκροὺς βαστάζετε; τοὺς
φώναξε. Δὲν πηγαίνετε καλλίτερα νὰ βαστάζετε τοὺς ζωντανούς;