Εὔκολα ἀνατρέπεται…
Ἁγίου Μάρκου τοῦ Ἀσκητοῦ*
Ἐκεῖνος ποὺ δὲν γνωρίζει τὰ κρίματα τοῦ
Θεοῦ, βαδίζει νοερὰ ἕνα δρόμο ποὺ ἔχει ἀπὸ τὴν μία καὶ τὴν ἄλλη γκρεμνοὺς καὶ ἀπὸ
κάθε ἄνεμο εὔκολα ἀνατρέπεται.
Ὅταν
ἐπαινεῖται, καμαρώνει καὶ φουσκώνει. Ὅταν τὸν κατηγοροῦν, πικραίνεται.
Ὅταν τρώει καλά, γίνεται ἀσελγής. Ὅταν κακοπαθεῖ, ὀδύρεται.
Ὅταν
ἐννοεῖ, ἐπιδεικνύεται.
Ὅταν δὲν ἐννοεῖ, προσποιεῖται.
Ὅταν
πλουτεῖ, ἀλαζονεύεται.
Ὅταν φτωχαίνει, ὑποκρίνεται.
Ὅταν
φάει ἄφθονα καὶ χορτάσει, γίνεται θρασύς. Ὅταν νηστεύει γίνεται κενόδοξος.
Μὲ
ἐκείνους ποὺ τὸν ἐλέγχουν, φιλονεικεῖ· κι ἐκείνους ποὺ τοῦ δίνουν τὴν συγγνώμη
τοὺς ἔχει ὡς ἀνόητους.
Ἂν λοιπὸν δὲν λάβει ἀπὸ τὸν Χριστὸ κάποιος τὴν χάρη Του, γιὰ ν’ ἀποκτήσει γνώση τῆς ἀλήθειας καὶ φόβο Θεοῦ, ὄχι μόνον ἀπὸ
τὰ πάθη, ἀλλὰ κι ἀπ’ ὅσα (γενικῶς) τοῦ συμβαίνουν, δεινῶς τραυματίζεται.
* «ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ
τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν», τόμος Α΄, Τὰ 226
κεφάλαια περὶ αὐτῶν ποὺ νομίζουν ὅτι δικαιώνονται ἀπὸ τὰ ἔργα τους, 193 (ρϞγ΄)
καὶ 194 (ρϞδ΄).