Ἡ ταπεινοφροσύνη
Ὁσίου Πέτρου τοῦ Δαμασκηνοῦ*
Σημάδια τῆς ταπεινοφροσύνης εἶναι ὅτι ἐνῶ ἔχει κανεὶς κάθε σωματικὴ καὶ ψυχικὴ ἀρετή,
νομίζει ὅτι χρεωστεῖ περισσότερα στὸν Θεό, γιατὶ μὲ τὴν χάρη Του ἔλαβε πολλὰ ὄντας
ἀνάξιος·
καὶ ἂν τοῦ ἔρθει κάποιος πειρασμός, εἴτε ἀπὸ δαίμονες εἴτε ἀπὸ ἀνθρώπους, θεωρεῖ τὸν ἑαυτό του ἄξιο γι’ αὐτὸν καὶ γι’ ἄλλους ἀκόμη περισσότερους, ὥστε νὰ ἐξοφληθεῖ λίγο ἔστω ἀπὸ τὸ χρέος του καὶ νὰ βρεῖ ἐλάφρυνση κατὰ τὴν κρίση στὶς κολάσεις ποὺ περιμένει.
Kαὶ
ὅταν δὲν πάθει κάτι τέτοιο, θλίβεται πολὺ καὶ ἀγωνιᾶ καὶ ζητεῖ νὰ βρεῖ τρόπο νὰ
ἐξαναγκάσει τὸν ἑαυτό του.
Ἐνῶ
ὅταν τοῦ συμβεῖ αὐτό, πάλι ταπεινώνεται, θεωρώντας τὸ δῶρο ἀπὸ τὸν Θεό.
Καὶ
μὴ βρίσκοντας μὲ τὶ ν’ ἀνταμείψει τὸν Εὐεργέτη, συνεχίζει νὰ ἐργάζεται πάντοτε καὶ νὰ θεωρεῖ τὸν ἑαυτό του χρεώστη ἀκόμα περισσότερο.
* «ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ
τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν», τόμος Γ΄, Περὶ
Ταπεινοφροσύνης.