Τὸ καλὸν
«Τὸ
δὲ καλὸν ποιοῦντες μὴ ἐκκακῶμεν» (Γαλ. στ΄ 9)
Στὸν κόσμο
αὐτὸ τὸν ψεύτικο, τὸν μάταιο, τὸν πλάνο
τί μ’ ὠφελεῖ μόνον νὰ ζῶ χωρὶς καλὸ
νὰ κάνω;
Ἐδῶ ’λα θὰ τ’ ἀφήσουμε καὶ μόνο ἡ
καλωσύνη
μονάχ’ αὐτὴ στὸν ἄνθρωπο αἰώνια θὰ
μείνῃ.
Τὸ ἀγαθὸν κι’ εὐάρεστον καὶ τέλειον
θέλημά Σου
Θεέ μου, δὸς νὰ ἐκπληρῶ κι’ ἐγὼ τὸ
ποίημά σου.
Τὰ ἔργα μόνον τὰ καλὰ κι’ ὁ ἅγιος ὁ
βίος
αὐτὰ εἶν’ τ’ ἀναφαίρετα κι’ ἐδῶ καὶ
αἰωνίως.
(«Τὰ ποιήματα τοῦ καλόγερου». Τόμος Β΄, Ἀθῆναι 1973. σελ 45.)