Ὁ ἐκ δεξιῶν Ληστής
Τοῦτος ὁ Ληστής, πού σταυρώθηκε στά δεξιά τοῦ Κυρίου, ὀνομαζόταν Δημᾶς.* Ὅταν γεννήθηκε ὁ Ἰησοῦς, ἔφυγε ὁ Ἰωσήφ μαζί μέ τήν Θεοτόκο καί τό Βρέφος στήν Αἴγυπτο, ὅπως τούς εἶχε προστάξει ὁ Ἄγγελος. Στό δρόμο πρός τήν Αἴγυπτο, ἐπείνασαν• κι εὐθύς, βλέπουν μιά φοινικιά φορτωμένη μέ πολλούς κι ὡραίους καρπούς• καί ἡ Θεοτόκος λέγει πρός τό δέντρο:
-Γεῖρε δένδρο μου καλό, καί χάρισέ μου
ἀπ᾿ τόν ὡραιότατο καρπό σου.
Καί, μέ τόν λόγο τῆς Παρθένου, ἔγειρε ἡ
φοινικιά, κι ἀφοῦ, μαζί μέ τόν Ἰωσήφ ἔλαβαν ἀπ᾿ τόν καρπό της ὅσο ἤθελαν, πάλι
ἐπέστρεψε τό δέντρο στόν τόπο του, ὅπου ἦταν πρωτύτερα!
Συνεχίζοντας, στόν δρόμο τους συνάντησαν
τοῦτον τόν Ληστή, τόν Δημᾶ, ὁ ὁποῖος, βλέποντας τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο ἐξεπλάγη
ἀπ᾿ τό θεϊκό κάλλος Της. Διότι, ὅπως ἀκριβῶς λάμπει ἡ ἀστραπή τ᾿ οὐρανοῦ, κατά
τέτοιον τρόπο ἔλαμπε ἡ Παναγία καί τό Βρέφος πού βάσταζε στή μητρική ἀγκαλιά
Της!
Εὐθύς πλησίασε, καί μέ πολύ φόβο
προσκύνησε τήν Παναγία, λέγοντάς Της:
-Μά τήν ἀλήθεια, ἐάν ὁ Θεός εἶχε μητέρα,
μέ σιγουριά θἄλεγα ὅτι Ἐσύ εἶσαι!…
Ἔπειτα προσκάλεσε τήν Θεοτόκο καί τόν
Ἰωσήφ στό ταπεινό του σπίτι, κι ἀφοῦ τούς ὁδήγησε ἐκεῖ, λέγει στήν γυναῖκα του:
-Φρόντισέ τους καί φιλοξένησέ τους ὅσο
μπορεῖς καλλίτερα, μέχρι νά ἐπιστρέψω ἀπ᾿ τό κυνήγι. Γιατί ᾿ναι ὁλοφάνερο, πώς ἀπό κάποια εὐγενέστατη
γενεά προέρχεται τούτη ἡ Κυρία καί Δέσποινα.
Ἔτσι λοιπόν, ὁ Δημᾶς ἔφυγε γιά τό
κυνήγι, κ᾿ ἡ γυναίκα του ἑτοίμασε θερμό λουτρό, ἔλουσε τό Βρέφος τῆς Παναγίας,
καί ἀπό τ᾿ ἀποπλύματα ἔλουσε τό δικό της παιδί, ἕνα μωράκι ποὖχε. Κεῖνο τό βρέφος,
ἦταν ἀπό γεννησιμιοῦ του λεπρό, γι᾿ αὐτό δέν ἔπαυε νά κλαίει μέρα - νύχτα.
Ὅταν, ὅμως, τὄπλυνε μέ τ᾿ ἀποπλύματα τοῦ μικροῦ Χριστοῦ, ἀμέσως ἔπεσε ἀπό πάνω
του ἡ λέπρα καί κάθε ἀσθένεια πού εἶχε, κ᾿ ἔπαψε πιά νά κλαίει!
Σάν ἐπέστρεψε ὁ Ληστής ἀπ᾿ τό κυνήγι,
ἑτοίμασαν τό τραπέζι καί φιλοξένησαν μέ τιμή τήν Ὑπερευλογημένη Κυρία καί
Δέσποινα. Καί καθώς ἦσαν καθισμένοι στό τραπέζι κι ἔτρωγαν, ρωτᾶ ὁ Δημᾶς τήν
σύζυγό του:
-Ποῦ εἶναι τό παιδί μας;
Ἐκείνη δέ, μέ πολλή χαρά τοῦ περιέγραψε
τά συμβάντα, πῶς θεραπεύθηκε τό μωρό, κι ὅτι γιά τόν λόγο αὐτόν σταμάτησε νά
κλαίει καί ἠρέμησε τελείως. Καί πρόσθεσε:
-Αὐτή ἡ εὐγενής Κυρία, μοῦ φαίνεται πολύ
χαριτωμένη ἀπ᾿ τόν Ὕψιστο Θεό, καί μέσῳ Ἐκείνης, γιατρεύθηκε τό παιδί μας κ᾿ ἔγινε
χαρούμενο.
Βλέποντας ὁ Ληστής τό παιδί του
χαρούμενο καί ὑγιές, θαύμασε καί λέει στή γυναῖκα του:
-Μά τήν ἀλήθεια, τούτη ἡ Κυρία καί
Δέσποινα πολλές εὐχές ἔχει ἀπ᾿ τόν Ὕψιστο Θεό!
Ἔπειτα προσκύνησαν τήν Θεοτόκο καί μέ
πολλήν εὐγνωμοσύνη τήν εὐχαρίστησαν• ἔκαμαν δέ, ὅσα μποροῦσαν γι᾿ Αὐτήν κατά τό διάστημα
πού παρέμεινε στήν Αἴγυπτο.
Ὅταν πάλι, ἦρθε ὁ καιρός πού ἡ Παναγία μαζί
μέ τόν Ἰωσήφ καί τό θεῖο Βρέφος ἔπρεπε νά ἐπιστρέψουν στήν Ἱερουσαλήμ, ὁ ἴδιος Ληστής
τούς συνόδευσε μέ πολλήν χαρά καί τιμή, μέχρι πού περάσανε ὅλους τούς κακούς κ᾿
ἐπικίνδυνους τόπους κ᾿ ἦλθαν σέ ἀσφαλεῖς καί ἀκίνδυνους. Καί τότε ὁ εὐλογημένος
Δημᾶς, ἔκαμε μετάνοια στήν Θεοτόκο Μαρία, γιά νά ἐπιστρέψει στό σπίτι του, καί
Τήν ἀποχαιρέτησε μ᾿ ἀνέκφραστη κι ἀνείπωτη εὐχαριστία, εὐγνωμοσύνη καί σεβασμό.
Ἡ δέ γλυκυτάτη Θεοτόκος, ἀποκρίθηκε σ᾿
αὐτόν λέγοντας:
-Πήγαινε· πήγαινε ἐν εἰρήνῃ• καί κάποτε, θἄρθει καιρός πού θά σοῦ κάμω τήν
ἀνταμοιβή, καί θά λάβεις τόν μισθό σου γιά ὅλα τά καλά πού ἔκαμες σέ μᾶς!
Γιά ὅλ᾿ αὐτά λοιπόν, ἀξιώθηκε μέ τή χάρη
τοῦ Ἐλεήμονος Χριστοῦ καί τῆς Ὑπεραγίας Μητρός Του, νά μαρτυρήσει πάνω στό
Σταυρό μαζί μέ τόν Ἰησοῦ!…
* Ἀναφέρεται καὶ ὡς Δυσμᾶς.