Μοναχικὴ αὐταπάρνηση
Ἀπὸ τὸν βίο τοῦ ὁσίου Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ*
Ἡ μοναχική
του αὐταπάρνησις, ἡ ἀγάπη καὶ ἡ παράδοσις στὸν Κύριο καὶ στὴν Θεοτόκο ἦσαν
χαρακτηριστικές. Ἕνας ἐπισκέπτης, ὁ Ἰβὰν Γιακόβλεβιτς Καρατάεφ, πῆγε τὸ 1831 νὰ
πάρη τὴν εὐλογία του. Φεύγοντας, ἐπειδὴ θὰ πήγαινε στὸ Κούρσκ, τὸν ρώτησε:
— Μήπως θέλετε νὰ παραγγείλετε κάτι στὸν κατὰ σάρκα
ἀδελφὸ καὶ στοὺς οἰκείους σας;
Τότε ὁ Ὅσιος ἔδειξε τὴν εἰκόνα τοῦ Κυρίου καὶ τῆς
Θεοτόκου καὶ εἶπε μὲ χαμόγελο:
— Νὰ οἱ οἰκεῖοι
μου! Γιὰ τοὺς κατὰ σάρκα συγγενεῖς εἶμαι νεκρός.
Ἄλλη φορὰ τὸν ἐπισκέφθηκαν ἔμποροι ἀπὸ τὸ Κούρσκ. Ἐπέστρεφαν
ἀπὸ μία ἐμποροπανήγυρι. Ὁ Ὅσιος τοὺς εὐλόγησε καὶ τοὺς ρώτησε ἂν πῆγαν καλὰ οἱ
δουλειές. Ἐκεῖνοι τότε ἄνοιξαν συζήτησι γιὰ τὸ ἐμπόριο. Φεύγοντας τὸν ρώτησαν:
— Τί ἔχετε, μπάτουσκα (= πατερούλη), νὰ ποῦμε στὸν ἀδελφό σας;
— Νὰ τοῦ πῆτε ὅτι προσεύχομαι γι᾿ αὐτὸν στὸν Κύριο καὶ
στὴν πάναγνη Μητέρα Του νύκτα καὶ ἡμέρα.
Οἱ ἔμποροι ἔφυγαν. Τότε ὁ Ὅσιος σήκωσε τὰ χέρια ψηλὰ
καὶ ἐπανέλαβε μερικὲς φορὲς ἐκστατικός:
— Τίποτε δὲν εἶναι καλύτερο ἀπὸ τὴν μοναχικὴ ζωή! Τίποτε
δὲν εἶναι καλύτερο ἀπὸ τὴν μοναχικὴ ζωή!
* «Ὁσιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ», ἔκδοσις Β΄
ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ, ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 1988, σελ. 230.