Ἄν ἄλλαζα πρῶτα μόνον τόν ἑαυτό μου…
Τά
παρακάτω λόγια γράφτηκαν στόν τάφο ἑνός κατά κόσμον ἐπωνύμου στίς κρύπτες τοῦ
Ἀββαείου τοῦ Οὐέστμινστερ:
«Ὅταν ἦμουν νέος καί ἐλεύθερος καί
ἡ φαντασία μου δέν εἶχε ὅρια ὀνειρευόμουν ν᾿ ἀλλάξω τόν κόσμο.
Καθώς μεγάλωνα κάπως καί ἀποκτοῦσα
περισσότερη γνώση, ἀνακάλυψα πώς ὁ κόσμος δέν ἀλλάζει, ἔτσι περιόρισα κάπως τόν
στόχο μου καί ἀποφάσισα ν᾿ ἀλλάξω μόνο τήν πατρίδα μου. Ἀλλά καί αὐτή φαινόταν
ἀμετακίνητη. Φτάνοντας στή δύση τῆς ζωῆς μου, σέ μιά τελευταία ἀπέλπιδα
προσπάθεια, ἀρκέστηκα στήν προσπάθεια νά σώσω μόνο τήν οἰκογένειά μου, αὐτούς
πού ἦταν πιό κοντά μου, ἀλλά δυστυχῶς, δέν ἤθελαν οὔτε ν᾿ ἀκούσουν.
Τώρα, ξαπλωμένος καθώς εἶμαι στό
κρεβάτι τοῦ θανάτου, ξαφνικά συνειδητοποιῶ: ἄν ἄλλαζα πρῶτα μόνον τόν ἑαυτό
μου, θά ἄλλαζα καί τήν οἰκογένειά μου μέ τό παράδειγμά μου. Μέ τή δική
τους ἔμπνευση καί ἐνθάρρυνση ἴσως κατάφερνα τότε νά κάνω καλύτερη τήν χώρα μου
καί ποιός ξέρει, ἴσως ἄλλαζα ἀκόμη καί τόν κόσμο.»
Στό ξεκίνημα μιᾶς νέας πνευματικῆς
περιόδου, τώρα τό Πάσχα πού τά πάντα γίνονται καινά (=καινούργια) κ᾿ εἶναι
λουσμένα στό ἐλπιδοφόρο Φῶς τῆς Ἀναστάσεως, ἄς προσπαθήσουμε νά
συνειδητοποιήσουμε ἕνα πρᾶγμα:
Χρειάζεται ν᾿ ἀλλάξουμε τόν ἑαυτό μας!
Ἀπ᾿ αὐτό θά ἐξαρτηθοῦν πολλά, πάρα πολλά. Ἄς προσπαθοῦμε
κάθε μέρα, νά κατορθώνουμε μιά κάποια -ἔστω καί μικρή- ἀλλαγή· μιά διόρθωση.
Μιά ἐπανόρθωση· μιά βελτίωση. Ποιός ξέρει; Ἴσως ἔτσι νά φανοῦμε χρήσιμοι σ᾿ ὅλη
τήν ἀνθρωπότητα. Ἄν ἐμεῖς ἀλλάξουμε, κοντά σέ μᾶς εἶναι δυνατόν νά βοηθηθοῦν
κι᾿ ἄλλοι πολλοί· νά ἐπηρεαστοῦν θετικά, δημιουργικά, λυτρωτικά. Μπορεῖ ἀκόμα
καί ἄνθρωποι πού βρίσκονται πολύ-πολύ μακριά μας.
Ἄν θέλουμε, λοιπόν, νά γίνουμε
πραγματικά ὠφέλιμοι, μέ τή Χάρη -πάντοτε!- καί τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ μας: ἄς
ἀλλάξουμε πρῶτα τόν ἑαυτό μας!