Ἀγαπᾶτε τόν πλησίον

Ἀγαπᾶτε τόν πλησίον

Ἀπὸ τὶς Διδαχὲς τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ*

   Ἡμεῖς ὄχι μόνον δέν ἔχομεν τήν ἀγάπην, ἀλλά ἔχομεν μῖσος καί τήν ἔχθραν εἰς τήν καρδίαν μας καί μισοῦμεν τούς ἀδελφούς μας· ἔρχεται ὁ πονηρός διάβολος καί μᾶς πικραίνει καί βάνει τόν θάνατον εἰς τήν ψυχήν μας καί περνοῦμεν καί ἐδῶ κακά, καί πηγαίνομεν εἰς τήν κόλασιν καί καιόμεθα πάντοτε.

  Φυσικόν μας εἶναι ν᾿ ἀγαπῶμεν τούς ἀδελφούς μας· διότι εἴμεθα μιᾶς φύσεως, ἔχομεν ἕνα βάπτισμα, μίαν πίστιν, τά Ἄχραντα Μυστήρια μεταλαμβάνομεν, ἕνα παράδεισον ἐλπίζομεν ν᾿ ἀπολαύσωμεν. Καλότυχος ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος ὁπού ἀξιώθηκε καί ἔβαλεν εἰς τήν καρδίαν του αὐτάς τάς δύο ἀγάπας, εἰς τόν Θεόν, καί εἰς τούς ἀδελφούς του. Διότι ὅποιος ἔχει τόν Θεόν εἰς τήν καρδίαν του, ἔχει πάντα τά ἀγαθά, καί ἁμαρτίαν δέν ὑποφέρει νά κάμῃ· καί ὅστις δέν ἔχει τόν Θεόν εἰς τήν καρδίαν του, ἔχει τόν διάβολον, καί κάμνει πάντα τά κακά καί ὅλας τάς ἁμαρτίας. Χιλίας χιλιάδας καλά νά κάμνωμεν, ἀδελφοί μου, νηστείας, προσευχάς, ἐλεημοσύνας, καί τό αἷμά μας νά χύσωμεν διά τόν Χριστόν μας, καί δέν ἔχωμεν αὐτάς τάς δύο ἀγάπας, ἀλλά ἔχωμεν τό μῖσος καί τήν ἔχθραν εἰς τούς ἀδελφούς μας, ὅλα ἐκεῖνα τά καλά ὁπού ἐκάμαμεν εἶναι τοῦ διαβόλου καί εἰς τήν κόλασιν πηγαίνομεν. Μά καλά, λέγετε, ἐκεῖ μέ ἐκείνην τήν ὀλίγην τήν ἔχθραν ὁπού ἔχομεν εἰς τούς ἀδελφούς μας, ἔχοντες τόσα καλά καμωμένα, εἰς τήν κόλασιν πηγαίνομεν; Ναί, ἀδελφοί μου, διότι ἐκείνη ἡ ἔχθρα εἶναι φαρμάκι τοῦ διαβόλου· καί καθώς βάνομεν μέσα εἰς ἑκατόν ὀκάδας ἀλεύρι ὀλίγον προζύμι, καί ἔχει τόσην δύναμιν καί ἀνακουφίζει ὅσον ζυμάρι καί ἄν εἶναι, ἔτσι εἶναι καί ἡ ἔχθρα· ὅλα ἐκεῖνα τά καλά ὁπού ἐκάμαμεν, τά γυρίζει καί τά κάμνει φαρμάκι τοῦ διαβόλου.

          Ἐδῶ, χριστιανοί μου, πῶς πηγαίνετε; Ἔχετε τήν ἀγάπην ἀνάμεσά σας; Ἀνίσως καί θέλετε νά σωθῆτε, κανένα ἄλλο πρᾶγμα νά μή ζητήσετε ἐδῶ εἰς τόν κόσμον ἀπό τήν ἀγάπην. Εἶναι ἐδῶ κανένας ἀπό τήν εὐγενείαν σας ὁπού νά ἔχῃ αὐτήν τήν ἀγάπην εἰς τούς ἀδελφούς του; Ἄς σηκωθῇ ἐπάνω νά μοῦ τό εἰπῇ, νά τόν εὐχηθῶ, νά βάλω καί ὅλους τούς χριστιανούς νά τόν συγχωρήσωσι, νά λάβῃ μίαν συγχώρησιν, ὁπού νά ἔδινεν χιλιάδες φλωρία δέν τήν εὕρισκεν.

          - Ἐγώ, ἅγιε τοῦ Θεοῦ, ἀγαπῶ τόν Θεόν καί τούς ἀδελφούς μου.

          - Καλά, παιδί μου, ἔχε τήν εὐχήν. Πῶς σέ λέγουν τό ὄνομά σου;

          - Κώστα.

          - Τί τέχνη κάμνεις;

          - Πρόβατα φυλάγω.

          - Τό τυρί ὅταν τό πωλᾷς τό ζυγιάζεις;

          - Τό ζυγιάζω.

          - Ἐσύ, παιδί μου, ἔμαθες νά ζυγιάζῃς τό τυρί, καί ἡ ἀφεντιά μου νά ζυγιάζω τήν ἀγάπην. Τό ζύγι ἐντρέπεται τόν αὐθέντην του;

          - Ὄχι.

          - Τώρα νά ζυγιάσω τήν ἀγάπην σου, καί ἄν εἶναι σωστή καί δέν εἶναι ξύγικη (λειψή), τότε νά σέ εὐχηθῶ, νά βάλω καί ὅλους τούς χριστιανούς νά σέ συγχωρήσωσι. Πῶς νά σέ καταλάβω, παιδί μου, πώς ἀγαπᾷς τούς ἀδελφούς σου; Τώρα ἐδῶ ὁπού περιπατῶ καί διδάσκω εἰς τόν κόσμον, λέγω πώς τόν κύρ-Κώστα τόν ἀγαπῶ ὡσάν τά μάτια μου· μά ἐσύ δέν τό πιστεύεις· θέλεις νά μέ δοκιμάσῃς πρῶτον, καί τότε νά μέ πιστεύσῃς. Ἔχω ψωμί νά φάγω, ἐσύ δέν ἔχεις· ἀνίσως καί σοῦ δώσω ἕνα κομμάτι καί σέ, ὁπού δέν ἔχεις, τότε φανερώνω πώς σέ ἀγαπῶ. Ἀμή νά φάγω ὅλο τό ψωμί καί ἐσύ νά πεινᾷς, τί φανερώνω; Πώς ἡ ἀγάπη ὁπού ἔχω εἰς σέ εἶναι ψεύτικη. Ἔχω δύο ποτήρια κρασί νά πίω, ἐσύ δέν ἔχεις· ἀνίσως καί δώσω καί σέ ἀπ᾿ αὐτό καί πίῃς, τότε φανερώνω πώς σέ ἀγαπῶ. Ἀμή ἀνίσως καί δέν σοῦ δώσω, εἶναι κάλπικη ἡ ἀγάπη. Εἶσαι λυπημένος· ἀπέθανεν ἡ μήτηρ σου, ὁ πατήρ σου· ἀνίσως καί ἔλθω νά σέ παρηγορήσω τότε εἶναι ἀληθινή ἡ ἀγάπη μου. Ἀμή ἀνίσως σύ κλαίῃς καί θρηνῇς ἐνῶ ἐγώ τρώγω, πίνω καί χορεύω, ψεύτικη εἶναι ἡ ἀγάπη μου. Τό ἀγαπᾷς ἐκεῖνο τό φτωχό παιδί;

          - Τό ἀγαπῶ.

          - Ἄν τό ἠγάπας, τοῦ ἔπαιρνες ἕνα ὑποκάμισο ὁπού εἶναι γυμνό, νά παρακαλῇ καί ἐκεῖνο διά τήν ψυχήν σου. Τότε εἶναι ἀληθινή ἡ ἀγάπη, ἀμή τώρα εἶναι ψεύτικη. Δέν εἶναι ἔτσι, χριστιανοί μου; Μέ ψεύτικην ἀγάπην δέν πηγαίνομεν εἰς τόν παράδεισον. Τώρα σάν θέλῃς νά κάμῃς τήν ἀγάπην μάλαμα, πάρε καί ἔνδυσε τά φτωχά παιδιά, καί τότε νά βάλω νά σέ συγχωρήσωσι. Τό κάμνεις τοῦτο;

          - Τό κάμνω.

          - Χριστιανοί μου, ὁ Κώστας ἐκατάλαβε, πώς ἡ ἀγάπη πού εἶχεν ἕως τώρα ἦτο ψεύτικη, καί θέλει νά τήν κάμῃ μάλαμα, νά ἐνδύσῃ τά πτωχά παιδιά. Ἐπειδή καί τόν ἐπαιδεύσαμεν, σᾶς παρακαλῶ νά εἰπῆτε διά τόν κύρ-Κώστα τρεῖς φορές: Ὁ Θεός συγχωρήσοι καί ἐλεήσοι αὐτόν…

*Ἐκ τῆς Α΄ Διδαχῆς.